“Hoe was je dag?”
“Goed. Ik heb wat gewerkt en ik heb geluncht met die man die ik vorige week op dat feest ontmoette.”
“Oh, wat leuk! Hoe was dat?”
“Wel gezellig, al schoot ik enorm in de weerstand omdat hij het continu een date noemde.”
“Wat veroorzaakt de weerstand?”
“Nou, ik date eigenlijk helemaal niet.”
“Haha, nou volgens mij date jij meer dan je door hebt.”
“Hmm, wat is een date?”

Dit gesprek vond een paar maanden geleden plaats. In de maanden die volgden heb ik verschillende mannen ontmoet. Ik was vroeger een beetje bang voor mannen. Door het fijne bewuste netwerk waar ik in terecht ben gekomen en de vele verbindende workshops die ik afgelopen jaar heb gevolgd, ben ik me steeds meer op mijn gemak gaan voelen in de buurt van mannen. Sterker nog, in een workshop setting voel ik me inmiddels zo vertrouwd dat ik nog weinig van de angst merk. Ook het paadje wat ik de tweede helft van 2016 met een bewuste man heb gelopen, heeft bijgedragen aan mijn vertrouwen op dit vlak. Toen dat paadje begin dit jaar eindigde, sprak ik de wens uit deze stappen voort te zetten en mezelf nog meer te ontwikkelen.

Ik ‘ken’ inmiddels aardig wat mensen, waardoor ik natuurlijk contact met verschillende mannen kreeg. Ik ontmoette de afgelopen maanden verschillende mannen voor een drankje, lunch, een dagje sauna of een wandeling. Allemaal mannen die ik eerder in een fijne setting had ontmoet. Stuk voor stuk fijne mannen, stuk voor stuk mooie ontmoetingen. Ik kwam mezelf tegen. Ik ervoer angst, weerstand, vertrouwen, rust, ik merkte dat ik moeite had dingen uit te spreken, ik werkte daaraan en zag mezelf groeien, ik nam even afstand. Het was bijzonder om te ervaren hoe 2 verschillende mannen hetzelfde kunnen zeggen, en me dat een compleet ander gevoel kan geven. Ik voelde mezelf krachtiger worden, welkom, gezien. Met alle mannen heb ik nog af en toe contact en dat is fijn. Bij sommigen zit er wat meer lading op dan bij de ander. Dat voelt ook logisch, de ene ontmoeting was intenser dan de ander. Soms had ik het gevoel dat ik écht bij iemand naar binnen mocht kijken.

Het fascineert me. Wanneer is er contact? Wanneer is iemand echt? Wat heeft iemand nodig zichzelf echt te laten zien?

What’s the message behind the eyes?
What’s the message behind a smile?
What’s the message behind a touch?

De ontmoetingen noemde ik steeds ontmoetingen, of afspraken. Geen date, zoals je eerder las.

Afgelopen week stuurde ik die vriendin van de inleiding een berichtje. Zodra het bericht verzonden was werd ik me bewust van wat er stond:
“Ik heb volgende week een date!!”

Waarom nu wel? Wat maakt dat ik deze afspraak benoem als date?

Bij elke afspraak voelde ik een bepaalde nieuwsgierigheid naar de persoon waar ik de afspraak mee had. Dat is voor mij een vereiste. Als die nieuwsgierigheid er niet is, is er geen reden om wat af te spreken. Bij de man van deze ‘date’ voel ik extra nieuwsgierigheid. Ik voel een verlangen hem te leren kennen, contact te hebben, hem te doorgronden, ik voel een verlangen dichter bij hem te zijn. Dit verlangen is sterker dan ik de afgelopen maanden heb ervaren bij één van de andere mannen die ik ontmoet heb. Het is een andere intentie. De tijd tot de date lijkt langzamer te gaan. En dit verschil, dit beetje extra, markeert voor mij kennelijk het onderscheid tussen een afspraak en een date. Wow, wat gaaf dat ik mezelf steeds een beetje beter leer kennen, ook op dit vlak!

Wat is voor jou een date?