Ik leerde hem een jaar of acht geleden kennen. Een vriend van een vriend van een vriendin. Zoiets. Ik zag een stoere vent met een leuk leven, een leuke baan en een leuke vriendin waar hij al eeuwen mee samen was. Hij was één van de velen die ik in die tijd ontmoette. In de jaren daarna zagen we elkaar af en toe op feestjes en bleef hij de stoere vent met een leuk leven, een leuke baan en een leuke vriendin. We vonden het altijd gezellig even te kletsen en te weten hoe het met de ander ging, maar echt met elkaar praten konden we nooit.

Nu, jaren later, ontvangt hij me als een oude vriend. Vijf minuten later zitten we op de bank honderduit te praten. We herkennen elkaars worstelingen en groei. De momenten in het leven dat je op een kruispunt staat en je bewust bent van de verschillende keuzemogelijkheden die er zijn. We praten zoals ik niet met veel anderen kan praten. Het valt ons beiden op. Het geeft me een soort vertrouwen voor de toekomst. Vertrouwen dat er steeds meer mensen zijn die over deze onderwerpen nadenken en het bespreekbaar maken. Vertrouwen dat ik nog meer mensen zal ontmoeten waar ik echt mee kan praten.
Het doet me realiseren dat dit niet meer de persoon is die ik zoveel jaar geleden heb ontmoet, dat dit niet diegene is waar ik de afgelopen jaren wel eens verhalen over hoorde. Hij heeft bewuste keuzes gemaakt en is een ander persoon geworden. Het verrast me.

Als dit mij kan gebeuren, dat ik dacht met een ander persoon af te spreken, dan ik daadwerkelijk mee afspreek, dan zou dit anderen ook kunnen gebeuren.
Ik vraag me af of het vrienden of kennissen van mij ook wel eens is overkomen. Dat ze mij na een tijd weer tegenkwamen en zagen dat ik een ander persoon was dan een tijd geleden.

Ze zeggen dat mensen niet veranderen, maar ik zie nu dat mensen weldegelijk veranderen. Als ze er zelf voor kiezen en als ze er voor open staan. Ik denk dat het een grote uitdaging is voor ons om open te staan voor de nieuwe persoon en ons niet vast te pinnen op de persoon die we denken te kennen.

Als ik later een vriendin vertel over mijn ontmoeting en inzicht, en met haar deel dat ik hem volgende maand weer zie, gebeurt het volgende:
Vriendin: ‘Echt??? Die jongen van vroeger?’
Ik: ‘Nee, die jongen van nu.’