Verliefd op het leven. Op de maan, de sterren, de bomen, de dieren en op alle prachtige mensen die ik ontmoet. Opeens zie ik wat het is, wat me zo aantrekt in sommige mensen. Het is het volledig aanwezig zijn in het moment. Het is de onverdeelde aandacht, het opgaan in wat er is, het is het uitstralen van de liefde voor het leven, het volledig zijn. Het voelt liefdevol en dankbaar, me te realiseren dat ik dit alleen kan zien in iemand, wanneer ik het herken, wanneer ik iets van mezelf herken. Het maakt me nedering. In deze alles omvattende liefde voel ik ook de geraaktheid, waarin alles binnen komt. Zo open. Zo kwetsbaar en zo krachtig tegelijk. Ik voel me intens verbonden en ontzettend eenzaam. Ik voel me super krachtig en groot, en tegelijkertijd zo nederig en klein. Wanneer ik hierin de tranen voel komen kan ik mijn lijf een heldere beweging voelen maken, hoe het zich op mijn knieën laat vallen, hoe het onder deze hemel, onder deze boom en voor deze prachtige zielen, buigt en nederig fluistert: “Mag ik van je houden?”.