Na mijn vorige blog over het belang van je paard achterwaarts kunnen laten gaan, ben ik zelf ook aan de slag gegaan. Voor de meeste combinaties is achterwaarts op zich al een uitdaging. Ik heb wat extra moeilijkheidsgraden toegevoegd door achterwaarts over een brug, tussen 2 hekken en in vrijheid, op te nemen in mijn training. Zie hier het resultaat!

Er zijn vele grote namen in het Natural Horsemanship, en Pat Parelli is er één van. Het mooie aan de methode van deze man, is dat hij, als geen ander, rekening houdt met het karakter van het paard. Toen Pat onlangs in België was voor een demostratie, kon ik dan ook niet anders dan naar het zuiden afreizen om hem eens in levende lijve aan het werk te zien.

In de demo gaf Pat les aan 3 ruiters: De top van jumping en eventing ruiters van België. De één met een nog duurder paard dan de ander. Veelbelovende paarden en ruiters, maar ook mensen die rijden om de beste te zijn in hun tak van sport, en weinig verstand hebben van natural horsemanship.

Nadat deze ruiters zichzelf en hun paarden hadden voorgesteld, legde Pat de eerste opdracht aan ze uit: ‘Laat je teugels los en laat je paard achterwaarts gaan’. ‘Hier, ik zal het even voordoen’. Hij laat zijn teugels los, doet zijn armen over elkaar en zijn paard loopt kaarsrecht 10 meter naar achter. ‘Nu jullie’. Je ziet de ruiters elkaar even aankijken. Waarschijnlijk niet wat ze hadden verwacht. 1 ruiter lukt het uiteindelijk om haar paard 1 pas achterwaarts te laten zettenn. De andere 2 paarden gaan alleen maar naar voren, en als de ruiters hun teugels licht oppakken, gaan de paarden nog steeds voorwaarts, en nu ook opzij, draaien… en steeds hebben de ruiters hun teugels nodig om ze te stoppen.

Eén van de eerste dingen die ik als Parelli student leerde, was het achterwaarts gaan met je paard. In het normale rijden, en helemaal in het springen, wordt er over het algemeen alleen maar vooruit gewerkt en vooruit gedacht. Die hindernis ligt voor me, daar moet ik overheen. In de tijd dat ik nog les gaf op een manege, werden de paarden ingestapt, om dan te gaan draven, zijwaarts, galopje, af en toe even stappen…. maar achterwaarts werd zelden aan gewerkt. We denken alleen maar vooruit….. en leren onze paarden ook nog alleen maar vooruit te denken. Het is dan ook niet gek dat deze 3 topruiters, meteen de reactie ‘voorwaarts’ van hun paarden kregen. Dat is immers wat ze gewend zijn. Het is niet gek, het is wel verontrustend. Hoeveel controle heb je eigenlijk over je paard, als je paard alleen maar voorwaarts denkt? Als voorwaarts de automatische piloot wordt? Als je paard schrikt en de eerste reactie voorwaarts is, als je met je been per ongeluk tegen zijn buik of op zijn rug komt, en zijn reactie onmiddellijk voorwaarts is, als je je buikspieren aanspant en de eerste reactie van je paard voorwaarts is…

In het werken op de grond is les 1: Geef je grenzen aan, bewaak je persoonlijke ruimte. Dit brengt zonder uitzondering het achterwaarts gaan, met zich mee. Als dit een probleem in het zadel is, is het waarschijnlijk nooit goed aangeleerd vanaf de grond. En ook dat is verontrustend. Hoeveel topruiters rijden er op paarden die de basis missen? Veel. Heel veel. Begrijp me niet verkeerd, ik heb onwijs veel respect voor deze ruiters, die voor 3500 man iets, voor hun, compleet nieuws proberen. Maar ik ben ook geshockt dat de gemiddelde level 1 Parelli student, meer controle heeft over zijn paard, dan de top van België. Terwijl ook deze toppers hun paard moeten kunnen laten vertragen in een parcours, voor de hindernissen en in de bochten. Dank voor de inspiratie Pat, ik ga de paarden die ik rijd eerst maar eens achterwaarts leren gaan zonder dat er enige druk voor nodig is, voor ik voorwaarts ga denken!

Hoe de demo verder ging? Pat leerde de paarden stoppen en achterwaarts gaan, zonder dat de ruiters aan hun teugels hoeven te zitten. Hij leerde ze zijwaarts gaan, zonder dat ze aan de teugels moeten hangen om de paarden te stoppen met voorwaarts gaan. En aan het eind ging hij even aan de slag met één van de jongens die problemen had met zijn paard, met de vliegende galopswissels. Hij legde uit wat een belangrijke oefening is voor een paard, om de vliegende galopswissels te kunnen springen, namelijk het zijwaarts gaan. Hij oefende wat met ruiter en paard, wederom zonder druk op de teugels. En toen hij de ruiter liet aangalopperen en in de galop wat liet wijken, sprong het paard een prachtige foutloze wissel. Need I say more?